Het is alweer 3 jaar geleden en dan besef je eigenlijk hoe snel de tijd gaat…..

Drie jaar geleden stond ik vol zenuwen op want dit was de dag dat ik het ja woord zou gaan geven. Mijn partner bleef in ons huis en ik zou naar mijn ouders huis gaan met de kinderen, toen 3 en bijna 1. Vanuit daar zouden we onze dag starten en zou ik opgehaald worden…

Ik was niet het type bridezilla maar ik was wel het type dat moppert als ze zenuwen heeft zo ook op die dag toen ik me moest aankleden enz. De kapster zou komen en die deed ook gelijk mijn make-up (op de mascara na dat moest ik zelf doen) En ook onze dochter werd mooi gemaakt.

Ik kreeg hulp bij het aantrekken van mijn jurk en ook de kinderen werden mooi aan gekleed.

Voor mijn gevoel duurde het uren maar uiteindelijk stond mijn man aan de deur met het boeketje en zagen we elkaar voor het eerst met onze trouwkleding aan. Wat is dat spannend zeg! Want wat als hij niet matcht met mijn jurk? Of wat als hij me niet mooi vind? Gelukkig was dit niet het geval en zag ik gelijk een fonkeling in zijn ogen ????

De planning was dat we voordat we gingen trouwen eerst nog wat foto’s zouden gaan maken dus gingen we een stukje verderop naar de gracht. Toen mijn man uit de auto stapte zei hij ineens “Shit mijn schoenzool zit los” ik dacht dat hij me voor de gek hield en zei dat hij normaal moest doen. Maar toen hij naar mij toe kwam bleek het dus inderdaad zo te zijn!! Zijn hele schoenzool zat los… Het waren de schoenen van zijn overleden vader waar hij graag op wilde trouwen en zei “volgens mij is dit een grapje van mijn vader”

Er werd nog een poging gedaan om de schoen te lijmen maar helaas ging dat niet meer lukken. Tja daar sta je dan met een kapotte schoen! Er waren ook niet direct andere schoenen voor handen dus heeft mijn man de schoenen van onze chauffeur (mijn oom) aan gedaan die vervolgens de hele dag / avond op de wandelschoenen van mijn broertje rond heeft gelopen haha! Op dat moment is het allemaal niet zo leuk maar achteraf kan je er wel om lachen.

Inmiddels was het ook alweer tijd om naar het gemeentehuis te gaan waar we in het bij zijn van een klein gezelschap het ja woord hebben gegeven. En wat was dat een geweldig moment, onze eigen muziek, een ambtenaar die speciaal voor ons “make you feel my love” van Adele zong (en dat deed ze super goed!!) en de liefde die van ons afspatte.

En toen was het tijd voor een fotoshoot en natuurlijk het feest

Het was echt een super geweldige dag en avond en als afsluiter zijn we naar een hotel gebracht waar we heerlijk samen konden nagenieten en slapen haha.

En nu is het inmiddels alweer 3 jaar geleden, 3 jaar die voorbij gevlogen zijn. 3 jaar waarin we veel ups maar ook regelmatig downs hebben gehad maar waar we iedere keer weer uit kwamen. 3 jaar waarin ik enorm ben veranderd, ik verloor veel kilo’s en ik ging mezelf steeds meer accepteren. En ik kan nog steeds na 3 jaar zeggen dat ik zielsveel van mijn man hou en dat ik enorm blij ben dat wij samen getrouwd zijn. Misschien laat ik dat niet altijd even goed merken maar lieve schat: I LOVE YOU!

Zijn jullie getrouwd? En hoe lang zijn jullie dan al getrouwd?

<!– .post-meta

<!– .post-footer